Als leraren in hun klas met een sterfgeval worden geconfronteerd, is dat een ingrijpende ervaring. De laatste jaren is er door psychologen veel onderzoek gedaan naar hoe leraren het beste kunnen handelen bij een sterfgeval. Maar leraren worden geconfronteerd met onvoorziene situaties en moeten in een split second beslissingen nemen. Bij het nemen van deze beslissingen laten ze zich leiden door hun intuïtie, zonder dat ze zeker weten dat ze het juiste doen. Deze impliciete kennis duidt Schön aan als reflection in action. Als leraren achteraf nadenken over hun handelen worden ze zich bewust van wat ze precies hebben gedaan en expliciteren hun impliciete kennis die ze inbrachten. Maar door de hectiek van het onderwijs komen leraren daar vaak niet aan toe. Het doel van dit praktijkgerichte onderzoek is een gespreksmodel ontwikkelen dat het voor leraren makkelijker maakt om deze impliciete kennis bij een sterfgeval en andere schokkende gebeurtenissen te expliciteren. Dit model wordt samen met leraren ontwikkeld en draagt daardoor direct bij aan het verbeteren van het handelen binnen de context waar de kennis is ontwikkeld. Leraren versterken daardoor hun pedagogische beoordelingsvermogen voor toekomstige situaties en zijn beter in staat om hun pedagogische handelen af te stemmen op deze kinderen, in deze klas, met deze achtergrond, in deze school. Daarnaast wordt er lesmateriaal ontwikkeld dat pabodocenten in hun lessen kunnen gebruiken.